gizlilik esastı bir zamanlar..

*negerekvar




  O zaman merhaba sevgili blog yazarları;




 Blogdu twitterdı sevmem ben yani sevmezdim.
Yazanlara imrenirdim.insanlar düşündüklerini çekinmeden ne kadar da guzel ifade ediyorlar diye. Önce yavaştan twitter sonra da blog olayına girdik bakalım.


  Sevmem dedim ya öyle yazıp paylaşmayı. Bu yüzdendir nice yazıp yazıp silmelerim,bazı bazı küllerini savurmalarım. Gizlilik önemli benim için (CIA ciyim sanki:))belki korkaklık, belki bencillik. Özeller çünkü düşündüklerim,saçmaladıklarım ve hatta kırolaştıklarım. Her biri de içimde yaşadıklarım.

  Vel hasıl-ı kelam bir süre sonra birikiyor bilir misiniz? Söyleyemedikleriniz, yazamadıklarınız, dinletemedikleriniz, yarım kalanlar... içinizde yaşadıklarınız o küçük dünyadan çıkmak istiyor. İnsan denen kibri büyük kendisi küçük canlıdan kurtulmak istiyor. Paylaşılmak,bölünmek istiyor.

  Öyleyse iyisiyle kötüsüyle başlayalım diyoruz. Bir yandan *negerekvar da demiyor değilim ama hadi bakalım :)