şimdi bebeler çok mu şanslı?

*non domandare

Sene 96 sanıyorum. Evde her zamanki gibi kardeşimle itişip kakışıyoruz. Şimdi anlıyorum aslında bu olağan sürecin ta kendisi. Cocuklar kavga ederek anlaşırlar büyüklerinin tam aksine. Babam geliyor elinde bi kutu var. Kızıma aldım diyor kapıdan girince. Kardeşime bişey alıp almadığını şimdi düşününce hatırlamıyorum. Nasıl hatırlayabilirim ki, 6 yaşındaki küçük bir kıza hediyeyle gelen bi babadan başka göz neyi görür. Annem görüyor ilk önce ne gerek vardı diyor, ne gerek vardı bir sürü taksidimiz var ayın sonunu zor getiriyoruz evi yeni aldık taksitlerimiz var.. Annemin sesi hiç susmayacak gibi geliyor belki de susmuyor bilemiyorum. Babamın elinden hediyemi alıyorum. Hiç beklemediğim bir zamanda neden böyle bir şey aldığını merak ediyorum. Şimdi düşününce hiç çocuk olmadığımı anlıyorum.o yaştaki bi çocuk bunları düşünür mü?

Bi tane barbie bebek gördüm ilk. Üstündeki elbise pembe, satenden yapılmıs, sarı saclı bi bebek. Benim bir sürü vardı halbuki. Kutuyu nasıl cabucak acıp bebeği elime aldığımı hatırlamıyorum. Nasıl seviniyorum tarif edemeyeceğim duygular içinde kalmak nasılmıs o an anlıyorum. Küçüçük bi kızı en fazla bu kadar mutlu edebilirsiniz. Barbie benim sahip olduklarımdan biraz farklı. Bakıyorum dizleri kolları yani eklem yerleri kırılabiliyor. Et bebek denilen bi barbie. Aman Allah’ım hiç böyle bir şeye sahip olmamıştım hatta görmemiştim bile. O kadar seviniyorum ki gözlerim doluyor. Babama sarılıyorum ama dokunsa ağlıycam bunu da biliyorum. Küçük aklı, neden gözlerimin dolduğunu da anlayamıyorum. Sahi sadece üzüntülü bi durumda ağlamaz mıydı insan? Ya da kardeşimle kavga edip annemin yanına şikayete gidince ağlanmaz mıydı? Bir çok duyguyu aynı anda yaşıyorum, karmakarışık tam olarak ne hissettiğini bilmeyen ve en önemlisi hayatında ilk defa mutluluktan ağlayan küçük bi kız oluveriyorum. ..

Bir daha hiç sevinçten ağlamadım. Cok sevindiğimi hatta olmayacak şeyleri yaşadığımı da kabul ediyorum ama bu zamanlarda da mutluluktan ağlamadım. Mutluluk zirvesine 6 yaşında bi barbie ile çıkıp orda da bıraktığımı düşünmek istemiyorum. Düşünüyorum ama düşünmek istemiyorum. Hayatta yapılacak, gezilecek, okunacak, izlenecek… listelerim olsada en cok istediğim tek şey sanırım tekrar mutluluktan ağlamak. Eğer ağlayacaksam bu mutluktan olsun istiyorum ki bunda bütün insanlık hem fikirdir sanıyorum..